Hani huzur ister ya insan 
Hani bir tutam mutluluk,bir avuç huzur..
O mutluluğu bulmak için didinir durur yıllarca 
Bazen aşk'ır o mutluluğun adı 
Bazen huzurdur mutluluğun ta kendisi
Aramakla bulunmaz istemekle gelmez 
Hani bir kuşun kanadındadır 
Hani onun adı Zümrüt-ü anka'dır..
Belki sen yıllarca ararsın ona ulaşmak için 
Menzilini mutluluğa kurarsın..
Ama nafile ulaşamazsın ona.
Birgün bakmışsın ansızın calıvermiş 
Yüreğinin kapısını mutluluk..
Davetsizce gelip yerleşiverir yüreğinde ki 
Konuk evine..
Hani sever,sevilirse konuğu oldugu yürekte 
Yıllarca terk etmez yaşlanır seninle..
Huzur eşittir mutluluk.
Bu denklemi dengede tutabilmek herkesin 
Her yüreğin harcı degilmiş..
Taşıyamaz her can Canan'ı yıllarca
Bir tutam mutluluk,bir avuç huzur kayıp gider ellerinden..
Bakıp kalırsın ardından öyle mahsun,öyle garip..
Sonra aydınlıklar içinde zindanlarda kalırsın 
Yıllarca beklediğini bir anda yok edersin
Ve yine kendi ellerinle mazi denen mezara gömersin..
Mutluluk mavi bir kuşun kanadına takılıp 
Süzülür mavi semaya..
Bir bilinmezliğin koynuna bırakır kendini..
Ve sen yine yine kendinle huzursuzluğunla
Yalnızlığınla kalırsın kendi karanlıklarında..